چالش

یک دور باطل هستش که هر وقت ایجاد میشه داغون میشم. اونم اینه که من واسه اینکه بتونم یک کاری رو شروع کنم یا کاری که شروع کردم رو ادامه بدم باید دور و اطرافم و خونه در حد قابل قبولی تمیز و مرتب باشه. اگر به هم ریختگی زیاد بشه من بی حال و بی حوصله و بی انگیزه میشم، همین بی حالی باعث میشه خونه بیشتر به هم بریزه چون من تلاشی واسه جمع و جور کردنش نمیکنم و این دور همینجور تکرار میشه! چند هفته پیش دقیقا توی همین شرایط بودیم و وضعیت خونه افتضاح بود. و دیگه از وضع خودم نگم بهتره!!! اما خب مهرداد باید میرفت مرکز استان که شهر محل دانشگاه منم هست و قرار شد ما یکی دو روزی بریم شهر خونه مامان من! هر وقت بخوام برم مسافرت حتی اگر یک روز باشه کل خونه رو مثل دسته گل تمیز میکنم! اینجوری شد که با صرف چند ساعت وقت خونه در حد قابل قبولی دسته گل شد!!!

از جمعه که برگشتیم خونه، یک چالشی واسه خودم راه انداختم. چالش سینک خالی!!! یعنی تا جایی که از دستم برمیاد نگذارم توی سینک ظرف باشه. به خودم گفتم هر چیزی رو فوری تا کثیف شد بشور. البته یکم انعطاف به خرج دادم و گفتم بگذار چند تا بشه بعد بشور. چون اگر بخوام فوری بشورم دستکش دستم نمیکنم و من از ظرف شدن بدون دستکش بدم میاد. بعد از هر نهار و شامی هم تا جایی که میشه فوری همه وسایل اضافه روی اپن آشپزخونه رو جمع میکنم. من از اشپزخونه خلوت خوشم میاد. دیدین عده ای همه وسایلشون روی اپن هستش یا روی سنگ کابینت یا هر چی که توی آشپزخونه دارن؟ من نمیتونم. همه چیز رو خیلی مرتب توی کابینتها جا دادم. تمام اپن خلوته. کمترین چیزی که امکانش هست روش گذاشتم... واسه همین یک اپن خلوت تمیز منو به حدی شاد میکنه که قابل وصف نیستش. چالش دیگه م هم اینه که همینطور که رد میشم اسباب بازی هایی که فندق در لحظه استفاده نمیکنه رو جمع میکنم و میبرم میگذارم توی اتاقش... فعلا تا امروز سه شنبه موفق بودم! من میتونم. فایتینگ!