رنگ آمیزی

فندق یک روز و یک شب حال درستی نداشت و کمی داغ بود و تبدار. واسه همون جونی نداشت بلند شه بازی کنه. فقط دراز کشیده بود و دست محبت روی سر اسباب بازیهاش میکشید! اما خدارو شکر شب دوم  یک شربتی بهش دادم که چندی پیش دکترمون داده بود و قبلا استفاده کرده بودیم واسش و نتیجه بخش بود. راحت شب رو خوابید و فرداش فقط ساعت ده اینا بیدارشد و درخواست آب کرد و باز خوابید و الحمدلله رو به بهبودی رفت. دیگه فقط آبریزش داشت وگرنه خودش سرحال بود. الان هم خوب شده کاملا.

ممنون از دوستانی که احوالپرس فندق بودند.

قبل از مریض شدن فندق یک روز رفتم و موهام رو طی یک حرکت انتحاری رنگ کردم هی میخواستم بیام بگما نمیشد! همون روزا که پست گذاشتم که موهام جوری سفید شدن انگار از جایی رد میشدم گچ ریخته روی سرم!!! خب با اون توصیفی که از قضیه سیبیلام داشتم میتونید مطمئن باشید که قبل از ازدواج هیچوقت موهام رو رنگ نکردم بعد از ازدواج هم که الان حدود 9 سال میشه فقط سه بار رنگ کردم که دو بارش رنگ موهای خودم بود و یکبار فقط تو مایه های شاید خرمایی با یکم لایت های روشن تر. یعنی خدا میدونه نه اسم رنگ بلدم نه در این موارد با کسی صحبت و تبادل اطلاعات کردم! نه حتی از آرایشگر پرسیدم. یک عکسی بردم بهش نشون دادم که باور کنید دو ثانیه هم بهش نگاه نکرد و دست به کار شد!

سفیدی موهای من ارثیه. دقیقا یادمه که چند روز بعد از عقدم یهو دیدم چندین تار موی سفید تو لایه های زیری موهام هست. یهو غصه دار شدم که ای بابا بالاخره این ارث به منم رسید! اوایل سرعت سفید شدن موها زیاد نبود موهام رو حنا میزدم و اتفاقا یک رنگ خیلی قشنگی به موهام میداد . یک شرابی تیره براق که اون چند تار موی سفید هم اون وسط بامزه بود و بعدها که بیشتر شد شبیه این هایلایتهای کلاهی میشد. یک مدتی هم که کلا هیچی نزدم که مثلا قرار بود عید امسال مراسم جشن عقد داداش مهرداد باشه گفتم دیگه آرایشگرا نگن این زیرش حنا بوده و نمیدونم قبلا رنگ تیره بوده و ...دیگه بعد هم کرونا شد.

من کلا میونه ای با ارایشگاه ندارم. یعنی کاری ندارم توی ارایشگاهابروهام رو که از سال 95 خودم برمیدارم. دیگه اهل کارای مربوط به ناخن و اینها هم که نیستم. رنگ هم که همون چند بار بوده. اهان کوتاهی رو سالی یک دفعه میرم قیچی میزنم به موهام. خب پس کرونا تاثیری روی مورد ارایشگاه من نداشت. گرچه دیگه موهام خیلییییییی بلند شده بودن و مرداد که رفتم شهر خودمون خونه مامانم یک ظهری پریدم توی ارایشگاهی که همیشه موهام اونجا کوتاه میکنم و فقط خودش بود و یکی از دستیاراش. به سه دقیقه نکشیده موها رو رسوندم به روی شونه تقریبا و بعد از مدتها حسابی سبکش کردم.

چند روز پیش حس کردم دیگه سفیدی ها از حد اعتماد به نفسی که همیشه دارم بیشتر شدن و راستش خسته شده بودم. من با رنگ مشکل دارم و از اینکه مستقیما یک سری مواد شیمیایی با دست خودم بریزم روی سرم میترسم.  اینه که کلا  فابریک موندم... از قضا مهرداد هم از اون دست مردهایی هستش که طبیعی دوست داره و تازه همش به من میگفت خوبه که. ولی خب به هر حال نظر من واسش در اولویته. یکی از فامیلهای مامانم که رابطه خوبی با هم داریم توی این شهر زندگی میکنه و ارایشگاه داره و این شانس بزرگی واسه منه. درسته که انتخابم رو محدود میکنه چون یکجورایی میشه اولین گزینه م. اما از این جهت هم خوبه که با هم راحتیم و تبادل اطلاعات میکنیم تا حدودی.

خلاصه ما گفتیم زمینه تیره باشه و عکسی هم نشون دادیم و در نهایت یک چیزی تحت عنوان آمبره با لایت های شکلاتی و مسی به ما تحویل دادند. خب من که نمیدونم ولی گمونم خوبه. گرچه فهمیدم باید منظورم رو جور دیگه ای بگم که ارایشگرم بفهمه و تحویلم بده. باشه سری های بعد. به قول فامیل آرایشگرمون رفت تا چند سال بعد باز غزل افتخار بده