چالش شارمین. موضوع داستان آشنایی من با آخرین عشقم قسمت چهارم

اون روز سعی کردم معمولی رفتار کنم و اون آدمی که باهاش چت میکردم و حرف میزدم رو با این تیپ و قیافه تطبیق بدم و بپذیرم. هوا که تاریک شد مهرداد گفتش که مشکلی نداری اگر به احسان زنگ بزنم و بیاد شام رو بیرون بخوریم؟ میخوام شام مهمونت کنم.

احسان دوست صمیمی مهرداد بود که توی همون شهر دانشجوی پزشکی بود. اینها سالها با هم بودن و موقع انتخاب رشته هر کدوم مسیر مورد علاقه شون رو رفته بودن. احسان ماشین داشت و میتونستیم راحت تر بریم رستوران مورد نظرش و هم اینکه خب میخواست همدیگه رو ببینن. اعتراف میکنم که یکم دلهره هم پیدا کردم اما کله خراب تر از این حرفها بودم اون دوران و هم اینکه سعی کردم به چیزهایی که میدیدم اعتماد کنم و البته که تصمیم گرفتم همه چیز رو هم زیر نظر بگیرم که از مسیر معمولی خارج نشه!

گفتم آره زنگ بزن مشکلی نیست. زنگ زد و احسان خیلی زود خودش رو رسوند. این لحظه هم برام خیلی جالب بود. من عقب تر ایستاده بودم و مهرداد رفت سمت ماشین احسان. احسان از پراید داغونش!پیاده شد و با ذوق اومد طرف مهرداد و گفت تو کی اومدی؟ چرا زودتر خبر ندادی و ...گفت سوار شو بریم و رفت که برگرده توی ماشین، مهرداد منو کشید سمت خودش و گفت احسان! غزل، دوستم!

من تا ته مردمک چشمهای احسان رو دیدم جوری که چشمهای این بنده خدا گشاد شد اصلا قابل توصیف نیست! دهنش باز مونده بود و سریع سلام کرد و اصلا هول شده بود!  گفت خوبید و ببخشید من فکر کردم مهرداد تنهاست و هی به مهرداد نگاه میکرد و قشنگگگگگگگ سوپرایز شده بود! اصلا نمیتونست دهنش رو ببنده . هنوز هم یادم میاد خنده م میگیره! بعد گفت این اولین باره که مهرداد یک دخترخانمی رو به عنوان دوستش  به من معرفی میکنه!

طفلک مونده بود مهرداد توی این چند ماه که تهران بوده از کجا و چطور با یکی دوست شده و اصلا نمیتونست حدس بزنه که من از تهران اومدم آیا یا اونجا بودم!!! (اینارو بعدا مهرداد گفت)

من یادم میاد احسان کلا در حال رانندگی یهو برمیگشت سمت من و مدام عذرخواهی میکرد که اول متوجه من نشده بوده و تاکید میکرد که مهرداد تا به حال همچین چیزی بهش نگفته بوده و واقعا انتظارش رو نداشته! جوری که من میخواستم بگم اقا احسان حالا نکشیمون . یک ذره هم اون طرف رو نگاه کن ثواب داره!!! تو شوک بود!

اونشب رفتیم و شام خوردیم و تمام.

فکر میکنم تا شنبه مهرداد خونه شون بود و دیگه من قراری نگذاشتم و روزی که عصرش میخواست بره، صبحش گفت بیام چند دقیقه ببینمت و نیم ساعتی اومد. اون روز مهرداد یک سویشرت قهوه ای پوشیده بود و  من یهو دیدم اثری از اون چشمهای سبز نیست و چشمها عسلی روشن هستن و اونجا بود که من برای اولین بار در زندگیم چشم "تیله ای" از نزدیک دیدم!!!!!!!!   فکر کنم هر وقت مهرداد خودش رو توی آینه میدیده لباساش قهوه ای بوده! اخه شدیدا تاکید داشت قبلا که من چشمام قهوه ای اونم از نوع قهوه ای تیره هستش!!!!!! در مورد پوستش هم معتقد بود مثلا پوست اروپایی ها روشن محسوب میشه و واقعا میگفت پوست من سفید نیست. من هنوزم نمیدونم این چه مدل خل بازی بود که این بشر داشت. قدش هم که الحمدلله من اومدم وسط زندگیش وگرنه نمیدونست چقدره!!! خلاصه آخر کار که میخواست بره هم  گفت که میشه ازت عکس بگیرم و گفتم اکی...همونجا تو کوچه ازم یک عکسی گرفت و دیگه رفت!

بعد از این دیدار مهرداد خیلی به هم ریخته بود... ابراز دلتنگی به واژگانش توی پیامک ها و چت و تلفن اضافه شده بود.من آدم احساساتی بودم و هستم. اینکه من سرد برخورد میکردم و مهرداد اینقدر احساسی بخاطر این نبود که مثلا من دو سال ازش بزرگتربودم و اون کوچیکتربود و مثلا من منطقی تر یا عاقل تر بودم! من عاشق این فرد جدید نبودم اما به عنوان یک دوست خوب قبولش داشتم و واقعا بهش احترام میگذاشتم... کما اینکه من هیچوقت در هیچ برخوردی یا حرف و سخن و تصمیم گیری و کاری حس نمیکردم که این آدم از من کوچیکتره و مثلا نمیدونه یا نمیفهمه یا توی این فضا نیست. یک زمانی من با یک فردی آشنا شده بودم (البته از دوستان بود) و ایشون تمایل داشت چند جلسه ای با هم صحبت کنیم.(به منظور اینکه بخوان بیان خواستگاری) اون فرد هفت سال از من بزرگتر بود. یعنی اون زمان که من 22 سالم بود، ایشون29 سالش بود. من برای ایشون خیلی احترام قائل بودم و با اینکه خودم درگیر مورد دیگه ای بودم، فقط واسه اینکه بی احترامی نشده باشه چند باری تلفنی صحبت کردم و خیلیییییی زود هم قضیه رو جمع کردم. جدا از اینکه من در رابطه دیگری بودم، ایشون از همون ساعت اول کل تصورات ذهنی من رو نسبت به خودش حتی به عنوان یک دوست خراب کرد. اینقدررررررر که بچگانه فکر میکرد و حرف میزد. من از همون زمان خیلی روی موضوع سن حساس شده بودم اما با اینکه میدونستم موضوع مهرداد جدی نیست و موقته ، هیچوقت هیچ رفتاری که ناشی از سن کمترش نسبت به من باشه ازش نمیدیدم. مثلا همین نگاهش به قضیه ازدواج خیلی جالب بود. خیلی پخته تر و صبورتر و منطقی تر از من  بود حتی...

چند وقت بعد دوباره مهرداد اومد شهرشون ( بی خبر) و به محض اینکه پاش رسیده بود خونه شون پریده بود بیرون و زنگ زد به من... من دقیقا همونوقت منتظر همکلاسی و عشق سابق بودم که میخواست بیاد یک چیزی ازم بگیره یا همچین چیزی. گفتم الان نمیتونم ببینمت (و بعدها مهرداد گفت که خیلیی ناراحت شده مخصوصا که با احسان بوده!)...

توی اون چند روزی که اونجا بود چند بار همو دیدیم و نکته جالب این دیدارها این بود که خب اولا مهرداد ماشین نداشت. من اون زمان چیزی در مورد خانواده ش نمیپرسیدم چون به نظرم نیازی نبود. فقط میدونستم که پدرش انگار نیست و خب طبیعتا نمیشد ماشین پدرش رو هم بیاره. واسه منم اصلا این چیزا مهم نبود... ما با تاکسی یا اتوبوس اینور اونور میرفتیم. بعد خب چند بار بیرون نهار و شام خوردیم و هزینه همه رو مهرداد حساب کرد. روز آخر نشستم ریز همه هزینه ها رو درآوردم و نصفش رو به مهرداد پرداخت کردم. هر چی میگفت خب آخه چرا؟ این چه کاریه و لازم نیست. اما من بهش گفتم ببین من و تو هر دو دانشجو هستیم. من میدونم که دانشجو دستش تو جیب پدر و مادرشه. ما رفتیم با هم گشتیم و تفریح کردیم چرا باید هزینه ش رو فقط یک نفر بده. اینجوری منم راحت ترم. به اندازه کافی هم خرجهای دیگه روی دستت گذاشتم!

بعدها مهرداد به من گفتش که اون وقتهایی که گوشیت رو شارژ نمیکردی من پیش خودم میگفتم ببین شروع شد!  میخواد من رو تیغ بزنه واسه شارژ! مهرداد میگفت من هیچوقت دوست دختر نداشتم اما دوستام روابط احساسی مختلفی داشتن و همیشه هم من وسط بحث و دعواهاشون بودم و خیلی در جریان ریز مسائل قرار میگرفتم. میگفت گاهی هم بچه ها به موردهایی میخوردن که کلا باید براشون خرج میکردن و من توی ذهنم یک همچین موضوعی بود. میگفت بعدها که تو هر وقت هر چی هزینه میکردیم نصفش رو برمیگردوندی من خیلی شرمنده شده بودم پیش خودم واسه اون تفکر روزهای اول. میگفت به یکی دو تا از دوستام که گفتم من یک همچین ماجرایی با طرف مقابلم دارم تاکید میکردن که قدرشو بدون. ما ندیدیم همچین دختری!

سری دوم که اومده بود هم یک دور اومد در کلاس نقاشیم. حالا بگید چرا؟ من فردای کلاسم یک سمیناری داشتم که هیچیییییی نرسیده بودم روش کار کنم. کلییی مقاله پرینت گرفته بودم که بخونم و ترجمه کنم و مطالب رو سر و سامون بدم و پاور پوینت (انگلیسی) درست کنم و تازه آماده ارئه هم باشم! حالا چرا نرسیده بودم؟ فقط منو نزنید! چون من تمام هفته قبلش رو در حال کار روی سمینارهمون عشق سابق بودم واسه یک درس دیگه مون. کلی مقاله خوندم و مطلب پیدا کردم و پاور پوینت درست کردم و یک روز کامل هم ارائه رو باهاش تمرین کردم! یادمه که بعد از اینکه ارائه برگزار شد حتی یک پیامک متشکرم هم دریافت نکردم ...(نه اینکه ممنون نبود، تصمیمش به همچین رفتاری بود)

مهرداد گفت کی میخوای کار کنی روی سمینارت؟ (در جریان ریز کارها و برنامه های من بود و کمترین مزاحمت و در عین حال بیشترین حمایت ممکن رو انجام میداد).

گفت مقاله هات رو تند تند مرور کن ، کلماتی که مشکل داری زیرش خط بکش من میام کمکت. خب اون زمان اینجوری نبود هر دانشجویی لپ تاپ داشته باشه یا گوشی ها اندروید باشه و چه میدونم دیکشنری و ... خیلی اوضاع سختی بود. درسته که من از عهده خوندن و فهم مقاله های تخصصی برمیومدم اما خب کلمات زیادی هم بودن که باید ترجمه میشدن... مهرداد اومد در آموزشگاه و مقاله ها رو برد. من دوساعت کلاس بودم، اون توی دو ساعت حدود 90 درصد کلماتی که نمیدونستم رو  واسم ترجمه کرده بود...من مقاله ها رو گرفتم و گفتم بای!

و مهرداد برگشت تهران برای مدت زمان زیادی...

و مامانش همچنان موردهایی را واسه ازدواج زیر  و رو میکرد...

ادامه دارد...